Franky VAN BELLEGHEM (47) begeleidt in Brugge als voltijds detentieconsulent doorlopend meer dan 150 gedetineerden en zit al tien jaar in het vak.
Is dat niet bijzonder zwaar voltijds met zo’n moeilijke doelgroep bezig zijn ?
‘Het is niet te onderschatten. Enerzijds moet je naast het arbeidstoeleidende aspect van de job altijd openstaan voor de specifieke problematiek van de gedetineerden. Je moet hen als het ware ‘genegen’ zijn. Anderzijds mag je hierin niet te ver gaan uit respect voor het slachtoffer en diens nabestaanden. Je moet die grens goed bewaken.’
‘Je ziet veel miserie, veel verwoeste levens en dat laat je niet altijd zomaar los als je uit de gevangenis stapt.
Als je het erg ter harte neemt, steek je er automatisch ook veel tijd in en kom je er lang niet met 38 uur. Maar ik doe het met heel veel plezier.’
Wat beschouw je als je belangrijkste taak?
‘Die van motivator. Veel gedetineerden gaan zich bijvoorbeeld engageren voor een opleiding omdat het één van de middelen is om vrij te komen. Je mag hier niet blind voor zijn:
het eerste doel van elke gedetineerde is: ‘ik wil hier zo snel mogelijk buiten zijn’! Ongeacht de manier waarop.
Kan ik mijn VDAB-begeleider hiervoor gebruiken dan doe ik dat.
Het is de taak van de consulent de gedetineerde toch te motiveren en naar de juiste opleiding toe te leiden.
Uiteindelijk halen we in de loop van de begeleiding zeker 95% over de streep, krijgen we hen echt gemotiveerd voor de juiste opleiding, de juiste tewerkstelling.’
‘Nu worden zelfs langdurig gedetineerden vaak toch nog geplaatst.
Het vertrouwen van de verschillende betrokken VDAB-diensten is over de jaren heen ook duidelijk gegroeid en dat is hierin toch een uitermate belangrijke ondersteuning.’
Het psychologisch grote belang van de consulenten blijkt ook uit de vraag hoe belangrijk hij het programma acht voor de gedetineerden …
‘Het is gewoon al heel belangrijk voor hen als mens. Ze gaan al een grote stap vooruit als ze merken dat er gewoon iemand in hen gelooft!
Klinkt misschien een beetje missionarisachtig, maar het is zo.
Ik heb ooit iemand bij me gehad die me na vijftien jaar opsluiting in heel wat verschillende gevangenissen letterlijk zei dat het nog maar de tweede maal in zijn leven was dat er iemand naar hem luisterde, en de eerste maal was door de psychologe van de gevangenis van Brugge. Dat wil iets zeggen.
Gedetineerden in zichzelf en hun kansen doen geloven is van levensbelang in onze taak. Zonder hulp is hervallen onvermijdelijk.’
‘Ik heb al zeer veel fantastische mensen leren kennen in de gevangenis.’
Franky laat tekeningen en een postkaartje van een aantal gedetineerden zien waaruit blijkt hoeveel ze aan hem en de VDAB-begeleiding hebben gehad.
Dat moet toch heel veel voldoening geven
‘Mijn grootste voldoening is ze niet meer terugzien.’
Merk je dat het programma daarin resultaten haalt?
‘Absoluut. Ik heb ooit eens een aantal mensen gevolgd over een periode van drie of vier jaar. Toen kwam ik aan een non-recidive van 7 op 10 en dat is het tegenovergestelde van normaal. En dat heeft te maken met de begeleiding in zijn totaliteit.
Iedere stap in die begeleiding is belangrijk. Als er bv. geen specifieke ondersteuning is voor drugs- of alcoholverslaafden heeft VDAB-begeleiding geen zin.’
Gevangenissen 